Zapewne większość osób zgodzi się z faktem, że przebywanie pośród uśmiechniętych, zadowolonych ludzi poprawia nastrój. Ta obserwacja znajduje nawet potwierdzenie w wynikach wielu badań naukowych, pokazujących, że im więcej szczęśliwych ludzi znajduje się w naszym otoczeniu, tym bardziej wzrasta nasze własne poczucie zadowolenia. Podobnie dzieje się w przypadku osób depresyjnych - częsty kontakt z nimi może powodować subiektywne obniżenie nastroju. Prawidłowość ta jest szczególnie istotna dla osób na co dzień zajmujących się bliskimi chorującymi na depresję, do których najczęściej należą partnerzy oraz rodzice osób chorych.
Opieka nad osobą chorującą na każde zaburzenie somatyczne i psychiczne jest czynnikiem stresogennym. Stres natomiast wpływa negatywnie na nastrój i poczucie satysfakcji z życia, które zaczyna w dużej mierze koncentrować się wokół walki z chorobą. W ferworze codziennych zajęć i ciągłych myśli dotyczących samopoczucia osoby chorej bliscy często zapominają o własnym komforcie psychicznym - przestają dbać o siebie, rezygnują z realizacji swoich zainteresowań, spotkań ze znajomymi, większość czasu spędzając przy dziecku czy partnerze. Może to prowadzić do poczucia izolacji, bezradności, a nawet spowodować pojawienie się objawów depresji. To poczucie frustracji może wpływać wtórnie nie tylko na jakość związku, ale także na pojawiające się poczucie zniechęcenia wobec chorego, który postrzegany jest jako źródło dyskomfortu i ograniczeń.
Ważne jest aby osoby będące w bliskim kontakcie z pacjentami chorującymi na zaburzenie depresyjne szczególnie monitorowali własne samopoczucie, przede wszystkim nie rezygnując z większości czynności, które dotychczas sprawiały im przyjemność. Aktywne spędzanie czasu wolnego oraz kontakt z innymi ludźmi na pewno wpłynie pozytywnie na zasoby konieczne do wspólnego radzenia sobie z chorobą. Dbanie o tak podstawowe sprawy jak odpowiednia dieta czy ilość snu może w znacznym stopniu przyczynić się do poprawy relacji z bliskim oraz zapobiec zjawisku wypalenia w kontekście ciągłej opieki. Dzięki tak prostym krokom „zarażenie” się depresją osoby bliskiej przestanie być zagrożeniem.
